engiliscAWB adj., nur Bamb. Glauben u. Beichte:
‚den Engeln eigen‘ (mhd. nhd. engelisch; mndd.
engel[i]sch; mndl. engelsc; afries. englesk). S.
engil, -isc. — engilkunni n. ja-St., nur Thoma,
Ahd. Gl. z. A. Test. 2, 28: ‚Engelorden, Cheru-
bim‘. S. kunni. — engillîhAWB adj., nur Otfrid: ‚von
Engeln, der Engel‘ (mhd. engellich; mndl. en-
gelijc; ae. engellīc; aisl. engilligr). S. -lîh. — Ahd.
Wb. III, 291 f.; Splett, Ahd. Wb. I, 182;
Starck-Wells 804; Schützeichel⁴ 102.