erlûnboumAWB m. a-St., nur Gl. 3, 173, 34
(12. Jh.): ‚Erlenbaum, alnus‘ (nhd. Erlen-
baum). Das Fugenelement -ûn- deutet auf den
Gen. Sg. f. des sw. Subst. S. erila (s. v. elira),
boum. — Ahd. Wb. III, 397; Splett, Ahd. Wb.
I, 90. 179; Starck-Wells 805.