harta f. ō(n)-St., O und NMC: ‚harter
Sinn, Verstocktheit, Härte, Strenge; rigor‘.
Feminine Abstraktbildung zu hart; vgl. Kra-
he-Meid 1969: 3, § 69, 4. S. hart, hertî. —
Ahd. Wb. 4, 731; Splett, Ahd. Wb. 1, 357;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 520; Schützeichel⁶
150.