dahtroph, -trof m., n. a-St., nur in Gl.:
‚Dachtraufe, compluvium‘ (vgl. nhd. Dachtrop-
fen [Dt. Wb. II, 670]). S. dah, tropf. — dah-
trouf m., n.? a-St., nur in Gl.: ‚Dachtraufe,
compluvium‘ (mhd. dachtrouf m. n.; vgl. nhd.
Dachtraufe). S. trouf. — Ahd. Wb. II, 28; Splett,
Ahd. Wb. I, 122. 1016 f.; Starck-Wells 89. 798.