egilenAWB sw. v. I, nur Gl. 2, 68, 38 (11. Jh.);
PBB 73 (1951), 237 (10. Jh.): ‚peinigen, Qual
bereiten, mordere‘ (mndd. ēichelen, eggelen; ae.
eglian; got. [us]agljan). S. agaleizi. — Ahd. Wb.
III, 81; Splett, Ahd. Wb. I, 168; Starck-Wells
117.