egidîAWB f. īn-St., nur Gl. 1, 699, 49 (12./
13. Jh.): ‚Schauder, Entsetzen, horror‘. (Zum
spätahd. Suffix -idî neben -ida [s. d.] s. Kluge,
Nom. Stammbildung³ § 125. Kaum nach Ahd.
Wb. III, 81 entweder egidi n. ja-St. oder Ab-
schwächung von egida f. ō-St.) S. egî, egiso. —
Splett, Ahd. Wb. I, 168; Starck-Wells 117.