aharenAWB sw.v., nur Gl. 1, 815, 57 (10.—12. Jh.):
‚mit Ähren versehen, spicare‘ (vgl. nhd. [sich]
ähren; s. auch mhd. eheren, nhd. ähren; mndd.
āren ‚Ähren lesen‘). S. ah¹, ehir. — Ahd. Wb. I,
67; Starck-Wells 17.