blâtAWB m. a/ i-St., nur Gl. 1, 142, 35: ‚Wehen,
flatus‘ (ae. blǣd). Vgl. J. Hoops, Neuphil. Mitt.
25 (1924), 111 ff.; Wilmanns, Dt. Gr. II § 255,
2 a. S. blâen¹. Vgl. blâst. — Ahd. Wb. I, 1184;
Splett, Ahd. Wb. I, 75; Starck-Wells 64; Mat-
zel, Gesammelte Schriften 18.