bluostar n. a-St. ‚Opfer, Götzendienst, sa-
crificium, libamen, holocaustoma, idolatria‘
(vgl. ae. blōt; anord. blót; got. gudblōstreis m.
‚Gottesverehrer‘). Ableitung von germ. *lōt-,
idg. *bhlōd- (→ bluozan) mit dem idg. Suffix
*-tro- (→ altar, -tar); zu germ. *-str- < idg.
*-dtr-, *-ttr- vgl. W. Meid, IF 69 (1964),
218 ff., bes. 226—240 und → *agastra. — Ahd.
Wb. I, 1232 f.; Splett, Ahd. Wb. I, 85; Schütz-
eichel⁴ 78; Starck-Wells 68.